1. Kancelaria
2. Kontakt
3. Msze i nabożeństwa
4. Ogłoszenia
5. Liturgia na dziś
6. Archiwum
7. Intencje mszalne
8. 
9. 

Jesteś tutaj: Strona główna

św. Maksymilian Maria Kolbe, prezbiter i męczennik

14 sierpnia Kościół katolicki wspomina św. Maksymiliana Marii Kolbego – polskiego franciszkanina konwentualnego, prezbitera, gwardiana, misjonarza i męczennika (1894-1941).

Św. Maksymilian Kolbe urodził się w Zduńskiej Woli koło Łodzi w 1894 roku. Na chrzcie otrzymał imię Rajmund. Wstępując do zakonu franciszkanów, 1 listopada 1914 roku, przyjął imię Maksymilian. Studia filozoficzne i teologiczne odbywał w Rzymie. Ukończył je doktoratem. W 1918 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W Rzymie wraz ze współbraćmi w styczniu 1917 roku założył związek duszpasterski o nazwie "Rycerstwo Niepokalanej" zajmujący się apostolstwem, którego patronką była Maryja.

W roku 1919 po siedmiu latach pobytu w Rzymie o. Maksymilian powrócił do Polski.  Postanowił dołożyć wszystkich sił, aby Polska stała się  królestwem Maryi.  Niemal od razu zorganizował pierwsze koła "Milicji Niepokalanej", a w styczniu 1922 r. wydał pierwszy numer czasopisma "Rycerz Niepokalanej". 

Można podziwiać gorliwość o. Maksymiliana i nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że był to człowiek poważnie chory na gruźlicę i dawano mu niewiele lat życia. Był po prostu niezdatny do pracy, ani jako profesor w seminarium, ani jako kaznodzieja, a nawet jako kapłan. Przełożeni wysyłali go kilkakrotnie na wypoczynek, do sanatorium. Zakazali mu nawet zajmować się Rycerstwem i "Rycerzem". Mógł działać jedynie jako zwykły członek.

Ojciec Maksymilian przekonany, że zaczęła się „Era Niepokalanej”, w której zgodnie z proroctwem zawartym w Księdze Rodzaju – to Ona zmiażdży głowę węża – w 1927 roku w Teresinie pod Warszawą założył olbrzymi i nowoczesny kompleks klasztorny poświęcony NMP nazwany  Niepokalanowem.

Kiedy dzieło w Niepokalanowie doszło do pełni rozwoju, za zezwoleniem generała zakonu o. Kolbe w 1930 roku, w towarzystwie czterech braci zakonnych udał się na misje, na Daleki Wschód, aby tam szerzyć wielkie dzieło. W Nagasaki rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika „Rycerza Niepokalanej”. Podczas pobytu w Japonii ojciec Maksymilian zdobył ogromne doświadczenie wydawnicze, edytorskie i duchowe. Tam też udało mu się wybudować klasztor-miasto o nazwie Ogród Niepokalanej (Mugenzai no Sono), gdzie zorganizował nową wspólnotę franciszkańską.

Ojciec Maksymilian zamierzał otworzyć podobne ośrodki kultu maryjnego na całym świecie. W 1936 r. powrócił do kraju na kapitułę prowincjalną, na której został ponownie wybrany gwardianem Niepokalanowa.

Był to czas największego rozkwitu polskiego Niepokalanowa. Żyło tam 800 zakonników. "Rycerz Niepokalanej" wydawany był w 750 tys. egz., osiągnąwszy nawet jednorazowo nakład 1 mln. Rycerstwo Niepokalanej rozszerzało się na całym świecie.

Mimo osobistego zamiłowania do skrajnego ubóstwa, w pracy apostolskiej o. Kolbe posługiwał się najnowocześniejszymi środkami techniki.  Pod koniec  1936 roku założył rozgłośnię „Radio Niepokalanów”, a w roku 1937 elektrownię. W planach miał również budowę lotniska oraz wytwórni filmowej.

Kiedy po wybuchu II Wojny Światowej większość mieszkańców klasztoru zmuszona została na skutek prześladowań do opuszczenia Niepokalanowa, w jego murach schronili się uciekinierzy, rebelianci, ranni i bezrobotni – także ci, pochodzenia żydowskiego.

Ojciec Maksymilian był dwukrotnie aresztowany przez Niemców: po raz pierwszy na początku okupacji, po raz drugi w roku 1941. Osadzono go na Pawiaku, w kilka miesięcy później przewieziono do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Tam wszystkim dawał przykład cierpliwości. Dobrowolnie ofiarował swoje życie za współwięźnia – Franciszka Gajowniczka. 

Ojciec Maksymilian zmarł 14 sierpnia 1941 roku w bunkrze głodowym KL Auschwitz, dobity zastrzykiem z fenolu po dwóch tygodniach życia bez jedzenia i picia. Beatyfikował go bł. Paweł VI w 1971 roku. Jedenaście lat później został kanonizowany przez św. Jana Paweła II. 

Ojciec Maksymilian Kolbe jest patronem archidiecezji gdańskiej i diecezji koszalińskiej oraz – jak powiedział św. Jan Paweł II – patronem „naszych trudnych czasów”.

W ikonografii  św. Maksymilian przedstawiany jest w habicie franciszkańskim lub w więziennym pasiaku, czasem z numerem obozowym 16 670 na piersi. Towarzyszy mu Maryja Niepokalana. Jego atrybutem jest korona z drutu kolczastego lub dwie korony – czerwona i biała.

Modlitwa do świętego Maksymiliana: